maandag 25 april 2016

Mindfulness; ook als je geen stresskip bent!

Mindfulness wordt steeds populairder; het is een methode die tegenwoordig als behandeling voor van alles en nog wat wordt ingezet. Ik vermoed dat de wetenschap ervoor heeft gezorgd dat mindfulness zo grootschalig geaccepteerd wordt. Talloze onderzoeken zijn gedaan naar de effecten hiervan onder verschillende doelgroepen, zelfs onder drugsverslaafden, mensen met allerlei psychische klachten en mensen met slaap- en eetproblemen (klik hier als je daar meer over wilt weten). Alles wijst erop dat mindfulness de kwaliteit van leven aanzienlijk verbetert. Maar jij hebt geen psychische stoornis, dus wat heb jij er aan?


Bron foto

Op internet vond ik een goed artikel dat 11 wetenschappelijk bewezen voordelen beschrijft. Mindfulness:
1. vermindert stress

2. verhoogt je focus en concentratieboog

3. vergroot je empathie en compassie

4. helpt je om je minder te laten leiden door emoties

5. helpt bij angst

6. vergroot je creativiteit

7. verbetert je relaties

8. verlicht pijntjes

9. verbetert je beslissingen

10. verbetert je humeur

11. geeft je meer mentale veerkracht


Benieuwd naar het hele artikel? Klik hier
En? Klinkt best goed hè? Nu weet je wat je er aan kan hebben, maar hoe pas je mindfulness toe? Aanstaande zaterdag (30 april) organiseert Kwestie van Geluk een introductieworkshop in Deventer. Zo kan je meteen aan den lijve ondervinden wat het voor jou kan doen.

Interesse? Meld je aan via deze link of stuur me een email. Tot zaterdag!

maandag 11 april 2016

Piekertijd!

Bron foto

Heb je dat weleens, dat je gesprekken naloopt in je hoofd om te kijken of je het niet beter zo en zo had kunnen zeggen? Dat je gaat analyseren of je niet iets fout heb gedaan? Dat je je situaties voor de geest kan halen die niet lekker liepen? Dat je gaat twijfelen of je het wel goed hebt aangepakt? Of dat je bij voorbaat al gaat invullen wat een ander gaat zeggen als jij jouw mening geeft?

Ja? Herken je het? Ik niet.. oké toch wel.

Nu ik net ben begonnen met het opzetten van Kwestie van Geluk komen nogal eens wat twijfels bovendrijven. Is de bijdrage die ik vraag reëel? Klopt het wel dat ik trainers alleen een onkostenvergoeding en de gelegenheid tot promotie bied? Moet ik de trainers toch niet uitbetalen? Maar als ik dat doe, hoe houd ik dan mijn bedrijf rendabel, aangezien ik de workshops voor de deelnemers laagdrempelig wil houden? (Nu ik dit aan het schrijven ben merk ik dat ik het eigenlijk niet wil delen met de hele wereld, want dat dit soort dingen me bezig houden laat je liever niet aan iedereen zien. Maar hee, dan had ik dit vakgebied maar niet moeten kiezen waarin wordt geloofd dat je het gelukkigst bent als je geen imago hoog houdt en als je jezelf bloot durft te geven. Dussss Siets, je hebt dikke pech.. This is the naked truth)

Bron foto
Hoewel ik vroeger het gevoel van twijfel bleef houden, heb ik dat nu gelukkig niet meer. Althans, wanneer ik nu zo’n gesprek naloop en mijn eigen motivatie bekijk, kom ik elke keer tot de conclusie dat ik het niet anders had kunnen handelen met de informatie en inzichten van dat moment; dat ik heb gestaan voor mijn overtuigingen; dat ik rekening heb gehouden met de ander. Dat het er misschien niet zo lekker uitkwam, maar dat dat kwam door emoties die op dat moment langs waaide.

Wat ik me afvroeg is waarom dezelfde situatie zich dan toch elke keer weer blijft herhalen, als een film die vastgelopen is? Toevallig net bij het stukje van die ruzie, of bij de mail die je hebt geschreven, of bij die stomme actie. Je komt toch elke keer tot de conclusie dat het zo goed was? Is het omdat je toch nog aan jezelf twijfelt? Is er dan toch een overtuiging dat je niet goed bent op bepaalde vlakken? 

Stel nou dat je ervan overtuigd zou zijn dat je op alle vlakken goed bent zoals je bent. Dat je altijd je best doet, met de onwetendheid, de informatie, de overtuigingen, de belangen en verlangens van dat moment. Doe je dan niet automatisch alles op je beste kunnen? Dan zou het piekeren niet meer bestaan, want de twijfel of je het wel goed aangepakt hebt bestaat niet meer. 

Bron foto

Meningsverschillen lossen daar niet als vanzelf mee op, maar wat is er eigenlijk mis met een verschil van mening hebben? Iedereen is anders; iedereen kijkt vanuit zijn eigen positie naar dingen, vanuit zijn eigen belangen. Door verschillende belangen is het onmogelijk om direct op dezelfde golflengte te zitten. Bovendien zijn meningen subjectief en dus veranderbaar. Wanneer je nieuwe informatie krijgt kan jouw standpunt zomaar ineens veranderen! Of niet. “Agree to disagree” zeggen ze toch wel eens? 

Eigenlijk is het juist geweldig wanneer de ander zijn mening uit, ook al is het niet dezelfde als die van jou. Zo maakt de ander zichzelf zichtbaar voor jou. Zo kunnen jullie kijken of er iets is waardoor jullie weer op dezelfde lijn kunnen komen. Zo kun je zoeken naar een oplossing die voor allebei de partijen werkt, in plaats van jezelf (of de ander) verwijten dat jullie niet hetzelfde denken. En als je echt geen oplossing kan vinden die acceptabel is voor allebei en jullie meningen mijlenver uit elkaar blijven liggen, dan ben je misschien niet gemaakt voor elkaar. 

Wat het piekeren betreft, ben ik al op de goede weg: de conclusie dat ik een situatie naar mijn beste kunnen van dat moment heb aangepakt, trek ik uiteindelijk wel. Nu nog de twijfel eruit.

Ben je het eens met mijn stelling? Denk jij ook dat piekeren komt doordat je gelooft dat je op sommige vlakken niet goed genoeg bent? Twijfel jij weleens aan iets wat je hebt gedaan of gezegd? En? Kom jij dan ook tot de conclusie dat je het goed hebt aangepakt of blijf je twijfelen?

maandag 28 maart 2016

Sweet dreams.....

Een tijd geleden was ik bijzonder geïnspireerd geraakt door deze quote...
Bron foto
Yep another quote... I know.... Maar voor mij was het nog nooit zo duidelijk geweest. Wat je kan bedenken, kun je waarmaken. Ideeën zijn geweldig! Het zijn allemaal mogelijkheden voor een realiteit. Elke dag dat je wakker wordt kun je nieuwe dingen creëren. Alles wat  we nu om ons heen zien, zijn ook allemaal spullen, concepten, diensten die met een idee zijn begonnen! Is dat niet geweldig?! Het enige wat een idee nodig heeft om realiteit te worden is uitvoering. Daar gaat het meestal de mist in. We zijn niet gemotiveerd genoeg, denken dat het idee niet goed genoeg is, of dat wij zelf niet goed genoeg zijn, er is altijd wel een reden om het niet te doen! Zo vaak hoor ik mensen zeggen, had ik maar een leukere baan, had ik maar een mooier huis, had ik maar... Waar wacht je nog op? Go for it! Leef je droom! Het is mogelijk, als je maar actie onderneemt.


Bron foto

Zelf wilde ik graag weten waar ik energie uit zou halen op het gebied van werk. Met deze wens in mijn hoofd heb ik het afgelopen jaar heel wat workshops afgelopen, coachingsessies gehad, gesprekken gevoerd en interviews afgenomen om daar achter te komen.

Voor nu weet ik het. Ik wil mijn eigen bedrijf starten. Ik wil introductieworkshops organiseren op het gebied van geluk en bewuster leven. Ik wil de wereld van persoonlijke ontwikkeling voor meer mensen toegankelijk maken. Ik wil activiteiten aanbieden die laagdrempelig en begrijpbaar zijn, zodat nog meer mensen de stap zetten om de beste versie van zichzelf te worden.

Dus ik ga mijn idee leven. Ik ga me inzetten voor deze droom.

Wat ga jij doen?

vrijdag 4 maart 2016

Shoulda, woulda, coulda


Should have, would have, could have… 

Wat een bullshit…


Well, guess what? you didn’t!! So let it go!

Zeker nu ik aan het mediteren geslagen ben, vallen dit soort gedachten me steeds vaker op. Wat eerst onbewust was, komt nu aan de oppervlakte. Geweldig toch?! Je kan moeilijk zeggen, nou jongens, ik ga mijn onbewuste patronen eens aanpakken. Nope, gaat niet. Pas als iets je opvalt, als je je bewuster wordt van wat er in dat koppie omgaat, kan je er iets aan doen (als je merkt dat het je tegenwerkt in plaats van helpt natuurlijk).

Ik betrap mezelf er steeds vaker op dat ik sérieus ontzettend veel van wat ik doe, ondermijn, door te denken “Ik had het eigenlijk zo moeten doen”, of “Als ik meer had gedaan, dan was het nu beter geweest”, “ik ben echt lui, ik had al veel meer gedaan kunnen hebben als….”. Dat je dit soms denkt is misschien nog niet eens zo raar. Je schijnt 60.000 gedachten op een dag te hebben. Dus dat zo´n gedachten daar bij zit, het zou één van de vele zijn. Maar dat je dat serieus neemt en dat je daarin mee gaat… Waar de hell slaat dat op?! 

Bron foto
Laatst zat ik op de fiets. Ik was net naar een lezing geweest, waar ik dacht wat aan te hebben voor het starten van mijn eigen bedrijf. Ik zat een beetje in een mineur, en terwijl ik zo aan het fietsen was, dacht ik “je pakt het helemaal verkeerd aan”. Ik schrok er eigenlijk zelf van. Als je zo’n gedachte serieus zou nemen, dan heb je dus echt een probleem als je je eigen bedrijf wil starten. Je begint eigenlijk al in de min, want je keurt zelf al af hoe je het aanpakt…

Wat er gebeurt als je een gedachte serieus neemt, is dat de gedachte zich uitbreidt als onkruid; een dramaqueen in action fabriceert hele kluchten over hoe geweldig het had kunnen zijn als.... Waarom hebben we dat toch? Dat je jezelf en je eigen keuzes afkeurt? Ik geloof dat het komt doordat je zo wordt opgevoed. Op scholen wordt van iedereen verwacht hetzelfde te kunnen en dezelfde aanpak te hanteren. Heb je een andere? Jammer joh, pech gehad, FOUT. Dikke streep door je antwoord.

Bron foto
Gelukkig zie ik steeds meer in dat iedereen anders is en dat dat helemaal prima is. Er is helemaal geen goed of fout, er is enkel een andere manier van aanpakken. Waarbij de ene aanpak misschien effectiever, sneller of handiger is, maar niet per definitie goed of fout. Al doende leer je wat werkt en wat niet werkt. Je maakt altijd de keuzes die op dat moment het beste lijken;  mét een pakketje aan angsten, beperkingen en normen en waarden die je op dat moment met je meedraagt en die jouw keuze op hun beurt weer beïnvloeden. 

Als je dit kan inzien, dan kan je niet alleen tevredener zijn met jezelf, maar ook met anderen. Door te accepteren dat je de dingen op jouw manier doet, je de dingen leuk vindt die je leuk vindt, zie je dat dit ook zo werkt bij anderen. Er is veel meer compassie voor jezelf, maar ook voor elkaar. Omgekeerd is wat je nu vooral ziet. Geen compassie voor jezelf, en daardoor al helemaal geen compassie voor een ander! 

Vroeger snapte ik dat woord nooit. Ik weet nog dat ik een boekje over de Dalai Lama las en dat ik elke keer dacht, wat bedoelen ze nou met compassie dan?? Nu begrijp ik het. Voor mij betekent het dat, hoewel iemand zich als een hork gedraagt, je de persoon achter die hork blijft zien. Die ander heeft waarschijnlijk ook te kampen met beperkende gedachten, wensen, angsten, trauma’s. Als jij de beste keuzes in je leven probeert te maken, waarom zou dat niet voor een ander gelden? Okéé, sommige mensen lijken er in die zin een beetje vreemde keuzes op na te houden, maar alles heeft een oorzaak en een gevolg. Zelfs de grootste klootzakken zijn mens. 

Ik kijk uit naar een wereld waar we compassievol met elkaar omgaan. Naar een wereld waarin we van jongs af aan al dicht bij onszelf leren blijven. Dat we daardoor anderen ook laten zijn zoals ze zijn. Wat zou de wereld er dan anders uit zien.

Ik ben benieuwd hoe jij dit ziet! Heb je ook weleens te kampen met 'had ik maar'-en? Hoe ga je hier mee om?


donderdag 4 februari 2016

Cash, money, pegels, doekoes, poen en wat ga je er mee doen?

Het is overal om ons heen, geld, geld en nog eens geld. Het houdt ons elke dag bezig, vooral als het je aan geld ontbreekt. Als je het hebt, geef je het uit aan dingen die je niet nodig hebt; als er géén knaak meer in je portemonnee zit, moet je dingen die je echt graag wilt doen, laten schieten. Dom toch?!

Wat ik merk is dat ik het hebben van geld als doel op zich ben gaan beschouwen. Als je er maar lekker veel van hebt, dan heb je geen zorgen en kun je alles kopen wat je op dat moment wilt. Een soort garantie voor een gelukkig leven. Sinds ik het niet meer zo ruim heb, loop ik stiekem toch wel vaak aan tegen het feit dat ik me ontzettend beperkt voel. Laatst zag ik een filmpje van David en Arjan van 365 dagen succesvol (klik hier voor hun hele blog); het gaat nou precies om dit punt. In het filmpje stellen ze dat wanneer je denkt in beperkingen van ik heb geen tijd, liefde, geld, je jezelf ook daadwerkelijk beperkt. Als je gaat denken in begrippen als “ik heb geen geld”, dan heb je het ook niet. Dan blijf je zitten waar je zit, want je hebt toch geen geld, dus je kunt ook niets gaan doen. Want wees eerlijk, voor niets gaat de zon op. Zij stellen, dat wanneer je denkt in overvloed, dat dingen dan ook naar je toe komen.
Wat als ik nou eens anders tegen geld aan ga kijken? Wat gebeurt er dan? Heel praktisch gezien is geld gewoon een ruilmiddel, niet meer of minder dan dat. Geld an sich is niets, een stukje papier, of een koper schijfje, meer niet. Je kunt het niet eten (kun je wel proberen, maar betwijfel of je lichaam daar blij van wordt), je kunt het niet drinken, het geeft je geen liefde, ontspanning, het doet helemaal niets. Ruilmiddel dus. Je hebt het nodig om aan dingen te komen die jou wel iets geven!

Waar ik me nu over verbaas, is hoeveel geld ik in het verleden heb verspild aan dingen die ik eigenlijk helemaal niet nodig had, die eigenlijk geen waarde voor mij hadden.. Ken je die uitdrukking van Loesje? “Aan het einde van elk geld heb ik nog een stukje maand over.” Dat is bij mij vrijwel altijd van toepassing. Zelfs toen ik nog een 40-urige werkweek had, waar ik nog best een mooi bedrag overhield als alle vaste lasten er vanaf waren. Het lijkt wel alsof, wanneer we gewoon maar wat ruilmiddel krijgen, we niet zo goed weten wat we met zoveel ruilmiddel aan moeten en het dan maar gewoon gaan uitgeven aan datgene waar we op dat moment zin in hebben. Mooie laarzen, daar heb ik al 3 paar van, maar deze zijn zo mooi! Waarom willen we alles direct hebben? Is naar iets moois kijken alleen niet genoeg en tevreden zijn met de schoenencollectie die je thuis al hebt? Doordat we leven in een consumptiemaatschappij zijn we gewend dat we alles kunnen kopen, ook al heb je het eigenlijk helemaal niet nodig. Het geeft je status, het geeft je een imago.


Bron foto

Als ik in het verleden wat slimmer met mijn geld om was gegaan, dan had ik nu misschien nog geld over gehad voor een leuke cursus die ik graag wil doen. En dan bedoel ik niet dat je zo maar op alles moet gaan beknibbelen, maar dat je je geld uitgeeft aan dingen die je écht wilt hebben of écht wilt doen. Die waarde toevoegen aan je leven. Zelfs je vaste lasten kan je op die manier onder de loep nemen. Je telefoon bijvoorbeeld. Waarom heb je die eigenlijk? Wil je mensen kunnen bellen, wil je foto’s maken, of gebruik je hem alleen op de WiFi en heb je een heel hoog abonnement met heel veel belminuten waar je niets mee doet? Dan wordt het misschien tijd voor een prepaidkaart of een ander abonnement. Tandartsverzekering, ga je überhaupt naar een tandarts, of vaak genoeg dat je zo’n extra verzekering daarvoor nodig hebt? Heb je eigenlijk fysiotherapie nodig, maar ga je daar niet heen, omdat het niet in je pakket zit? Tijd voor een nieuw pakket/zorgverzekering!

Haal geld eens uit het proces. Wat wil je nou eigenlijk? Als je dat weet, kan je gaan kijken wat voor product of dienst het beste aansluiten op die wensen. Dan komt de vraag, hoe ga je hiervoor betalen?

Zijn er nog andere ruilmiddelen dan alleen geld? Ja tuurlijk! Diensten leveren (ik bak voor jou een taart, dan poets jij mijn wc), ruilen (de beroemde kledingruilen), meedoen aan prijsvragen waarbij je iets kunt winnen wat je wilt, alternatieve betaalmiddelen zoals Bitcoins en Devi’s (alleen voor Deventernaren volgens mij). Nou ben ik niet zo naïef dat ik denk dat je een hypotheek of zorgverzekering kan afbetalen door heel veel taarten naar de bank of verzekeringsmaatschappij toe te sturen. Geld is het meest gangbare ruilmiddel om iets te bemachtigen, maar alleen al de bewustwording dat je ook op andere manieren aan je spul kan komen, geeft je meer mogelijkheden.

Nu heb ik op dit moment geen geld over om bewuster uit te geven. Of nou ja, nog niet. Dat is ook zo’n ingesleten gewoonte; geen geld uitgeven dat je niet hebt. "Ja, logisch, toch?" denk je misschien. Aan de ene kant wel, maar toen ik een link legde tussen de boodschap uit twee filmpjes van David en Arjan ('Het denken van “ik heb geen geld” werkt beperkend' en 'als je wilt dat jouw situatie verandert, creëer dan noodzaak')dan is het eigenlijk helemaal niet zo logisch.(de filmpjes zijn alleen te bekijken als je je opgeeft voor de 13 stappen naar succes, dus ik kan ze helaas niet met jullie delen)

Er is namelijk genoeg geld op de wereld. Het zit alleen nog niet in mijn portemonnee. Toen ik merkte dat ik elke keer dacht, "ik verdien maar 400 euro per maand en daar houd ik niets van over", zag ik dat ik wel elke keer mooi binnen die kaders bleef, maar ook dat ik dus elke keer dingen moest afwijzen die ik graag wilde doen, omdat ik immers niets kon uitgeven. Ja, das leuk dat ik binnen die kaders blijf, maar ik zou ook gewoon extra inkomsten kunnen genereren! Je kunt op legio manieren wat extra’s verdienen, dus daar ligt het niet aan. Het kost je alleen extra moeite. En daar heb je niet altijd even veel zin in. Maar als je deze inspanningen direct koppelt aan een bijzondere cursus die je wilt volgen of een gave excursie die je super graag wilt doen tijdens een reeds geboekte vakantie, dan wordt het doen van klusjes wel een stuk minder vervelend! Nu weet je waar je het voor doet!

Dit is waar ik nu mee aan het experimenteren ben. Laatst zag ik bijvoorbeeld een super leuke ecologische kookcursus. Mijn werk bestaat uit koken, ik probeer thuis graag recepten uit én ik vind bewuster leven en eten heel belangrijk! Super mooie verdieping voor mij dus! Ik wilde het in eerste instantie aan me voorbij laten gaan, vanwege het gebrek aan geld. Toch heb ik me ervoor opgegeven. Ik ben zo blij dat ik dat heb gedaan! Het is zo leuk! Ik had het niet willen missen. Wel heb ik een gat van 60 euro dat ik moet zien te dichten. Het voordeel is, dat ik nu een probleem heb veroorzaakt waardoor ik in beweging moet komen. Nu ik weet waar ik het voor doe, maakt dit een extra klus voor het uitzendbureau draaien ook veel leuker. Alleen maar voordelen dus: én gemotiveerder werken voor je geld én waardevoller uitgeven :)!

Nota Bene: Mocht je wat in deze denkwijze zien en wil je het ook proberen, ga je dan niet meteen voor een cursus van 3000 euro inschrijven. Houd het voor jezelf een beetje behapbaar. Niet dat je jezelf diep in de schulden gaat werken na het lezen van de blog. Het gaat mij erom dat we wat flexibeler met geld om leren gaan. Ik geef mezelf in dit voorbeeld een iets ruimere tijd om aan de ene kant wat ik wil doen en aan de andere kant wat ik kan uitgeven in balans te houden; door niet meer in “geld per maand” termen te denken, maar eerder in wat wil ik nou echt en hoe kan ik het krijgen.

Nog een leuk filmpje over hetzelfde onderwerp:




Hoe ga jij met je geld om? Heb jij wel eens dat je iets laat schieten wat je heel graag wilt doen, omdat je geen geld hebt? Wat doe jij om extra geld te verdienen/te krijgen wat je graag wilt?

vrijdag 8 januari 2016

Challange: reprogram your brain

Als je geboren wordt begin je met een schone lei. Je hebt nog geen opvoeding gehad, je hebt nog niets meegemaakt (oké, misschien is door een klein gaatje geperst worden geen feest), er is nog niets dat jou heeft beïnvloed. Door opvoeding en gebeurtenissen in je leven leggen je hersenen bepaalde verbanden, waardoor je wordt gevormd. Je hersenen zijn constant in beweging. Stel dat je moeder je altijd weg trok bij honden die langskwamen, grote kans dat jouw hersenen een link hebben gelegd tussen honden en gevaar. Of misschien heb je altijd te horen gekregen van je ouders dat je zo slim bent, of juist eigenwijs, lui, misschien zelfs knap of lelijk. Deze overtuiging heb je altijd met je meegenomen. Waarschijnlijk vind jij nu nog steeds dat je deze eigenschap bezit. Ook zeggen ze weleens dat wanneer je heel onzeker bent, dat je in de spiegel tegen jezelf moet zeggen dat je geweldig bent, zodat je uiteindelijk zekerder wordt over jezelf. Dit wordt ook wel affirmeren genoemd. Of het waar is of niet, geen idee, maar wel leuk om een experiment te doen!

Mijn overtuiging? Ik heb enorm moeite met opstaan ’s ochtends, ik droom door, word slaperig wakker, druk 100x op snooze waardoor je alleen maar slaperiger schijnt te worden. Hier had ik vroeger al last van. Mama noemde mij altijd een nachtbraker. Hoewel ik tegenwoordig niet bijzonder laat naar bed ga, blijft het moeite met opstaan wel. Het gebrek aan verplichtingen in de ochtend helpt ook niet echt mee. ‘Creëer noodzaak’ zou een oplossing kunnen zijn, oftewel, zorg dat je afspraken hebt in de ochtend waardoor je er wel uit moet. Al moet je jezelf er dan als nog uit slepen en ben je afhankelijk van iets wat buiten jezelf ligt. Hoe mooi zou het zijn als je dus uit jezelf, vol enthousiasme uit je bed zou springen? Whaa ik zie het al voor me, vogeltjes die fluiten, stralend zonnetje, nog net geen  sound of music op de achtergrond :P en vol optimisme de dag tegemoet! Haha nee dat is iets te overdreven, maar het zou wel lekker zijn als wanneer mijn wekker gaat, ik gewoon klaar wakker wakker word en vol energie aan mijn dag kan beginnen. Ik wijt het aan het beeld dat ik van mijzelf heb als ‘alles behalve een ochtend’-mens (of is het toch gewoon mijn biologische ritme? Lastig!!!). Als ik dat beeld nou eens kon veranderen? Dus ik ga een theorie testen. Als je hersenen vroeger als het ware geprogrammeerd zijn door opvoeding, waarom zou je jezelf dan niet kunnen herprogrammeren?

Dusss, beste mensen, ik ga vanaf nu elke dag tegen mezelf zeggen dat ik ’s ochtends zo makkelijk wakker word en dat ik het zo fijn vind om vroeg op te staan ;). Eens kijken hoe lang het duurt tot mijn gedrag mijn koppie inhaalt :)! Keep you posted.

Heb jij bepaalde overtuigingen die jou in feite beperken? Wat zou jij willen herprogrammeren? Hoe denk je over affirmaties? Geloof jij dat dit werkt of heb je een andere oplossing? Laat je horen!

bron foto



woensdag 30 december 2015

Go with the flow of swimming against the current?


ver·trou·wen (vertrouwde, heeft vertrouwd)
1. met zekerheid hopen: we vertrouwen erop dat …
2. vertrouwen stellen: hij is niet te vertrouwen hij is onbetrouwbaar
ver·trou·wen (het; o)
1. geloof in iemands goede trouw en eerlijkheid

(Bron: VanDale)

Bron foto

Ik weet niet meer hoe ik bij dit onderwerp kom. Volgens mij naar aanleiding van een filmpje van David de Kock en Arjan Vermeer, schrijvers van het boek '365 dagen succesvol'. Ik was wat filmpjes van hen aan het kijken op youtube. In één van hun filmpjes vraagt een vrouw hoe het kan dat ze niet met en niet zonder haar ex kan. Ze dacht dat deze man de ware voor haar was; helemaal hoteldebotel in het begin, maar naarmate tijd vorderde, ging het slechter en slechter en uiteindelijk ging het zelfs uit. Zij snapte maar niet hoe dit kon. Het antwoord: mensen worden verliefd op een beeld dat ze van iemand hebben.

Ik ging dit eens op mijn eigen relatie testen; verwacht ik ook bepaalde dingen van mijn vriend die horen bij een beeld of neem ik hem zoals hij is. Je kent het wel, hoe vaak erger je je niet omdat iemand geen romantische dingen doet voor je. Of had je een verrassing voor je geliefde en reageert die niet zoals verwacht. Iedereen heeft het vast wel eens ervaren. Gevolg: teleurstelling, boze gezichten, twijfel, is hij/zij dan wel mijn “ware”. Ik heb dat best vaak. Nu weet ik zeker dat Amerikaanse films een aandeel in hebben gehad in mijn beeldvorming van relaties. Mensen worden helemaal geïndoctrineerd met beelden van dansende John Travolta’s die “the girl next door”-achtige vrouwen in de lucht gooien. Een van de ergste films die ik mij kan herinneren, vind ik “The Vow”, waarin je eerst een belachelijk romantisch ontmoetingsverhaal ziet, daarna belandt de vrouw van het stel door een ongeluk in een coma en wordt met geheugenverlies wakker. Je snapt ‘m al. De man moet er nu alles aan doen om hun liefde te redden. Nou, geef mij maar even een bakje, dan kan ik ff kotsen. Misschien zit daar diep van binnen wat jaloezie onder, maar ik weet dat dit nergens in de buurt komt van wat de realiteit je te bieden heeft.

Goed, verliefd op een beeld dus. Ik aanschouwde zo op een doorsnee avond een tafereel tussen mij en m’n vriend (één van de zoveel onbenullige discussies die je hebt als je samenwoont) en ineens viel bij mij het kwartje. Hiervóór dacht ik nog dat ik best goed van vertrouwen was. Maar op dat moment zag ik ineens een patroon van mij; ik had ook die verwachtingen. Ik wist nooit echt waar dat aan lag. Ik weet al niet eens meer waar het toen over ging, maar ik zag zo’n mooie rode draad door onze relatie heen slingeren van teleurstelling en twijfel en boosheid. Geloof me, we hebben een goede relatie. Dit gaat ook helemaal niet over hem, of over of we wel goed bij elkaar passen of niet. Dit gaat over vertrouwen, mijn vertrouwen.

Ken je het gevoel dat je eigenlijk iets verlangt, maar rekening houdt met het ergste? “Hij gaat vast stom reageren als ik hem dit vertel”, “Vandaag is het mijn eerste werkdag, dalijk vinden mijn collega’s me niet aardig..”, “Ik kan echt niet gaan uitzoeken wat ik echt wil doen in mijn leven, ik moet toch ergens de rekeningen van betalen?”, “Ik ben mijn baan verloren. Wat als ik geen nieuwe baan vind? dan kan ik mijn huis niet meer betalen en raak ik in de schulden.”, “ik hoor helemaal niets meer van die vriendin, ze vindt me zeker niet de moeite waard om tijd aan te besteden”, “wat kijkt ie raar naar mij, hij vindt vast dat ik er raar uitzie”. Ga zo maar door. Ik hoor mensen weleens zeggen dat je onzeker bent over jezelf als je zo denkt. Ik vind mijzelf eigenlijk niet onzeker. Daarom snapte ik ook niet waar dit bij mij vandaan komt. Ik ben meer onzeker over hoe andere mensen zijn :). Anderen zijn weer onzeker over onbekende situaties. Maar nu zie ik het, glashelder. Het heeft allemaal met vertrouwen te maken, of het gebrek hieraan.

Mannen zijn in mijn leven altijd al een issue geweest. Het eerste issue was daddy (lekker cliché) en daarna volgde de vriendjes. Ik heb eigenlijk altijd rare snuiters als vriendjes/scharrels gehad. Ze hadden allemaal wel wat. Dat ik dit soort mannen aantrok zal ook wel met het eerste issue te maken hebben gehad ;). Gelukkig is dat met mijn huidige liefde voorbij, al is hij ook wel een beetje vreemd, maar dan op z'n Rivella's :P. Ik ben geen wetenschapper, of een psycholoog, maar zoals ik het zie gebeuren er bepaalde dingen in je hoofd wanneer je pijn hebt. Je hersenen registreren pijn en willen jou daartegen beschermen. Ze zien niet het verschil tussen emotionele en fysieke pijn. Zo worden er beschermingsmechanismes aangemaakt. In sommige gevallen heel praktisch. Brand je je aan het vuur, dan registreren je hersenen dit en zorgen ervoor dat je de volgende keer eerder terugdeinst. In dit geval hebben mijn hersenen waarschijnlijk ooit eens de link gelegd tussen mannen/mensen en (emotionele) pijn en hoppa, beschermingsmechanisme: wantrouwen. Je wilt niet nog een keer gekwetst worden, niet nog een keer de fout in gaan. En deze vorm van wantrouwen heeft niets te maken met de persoon waarmee je een relatie hebt, maar alles met het gebrek aan vertrouwen in de loop van je relatie. Je maakt een beeld aan van hoe een relatie zou moeten zijn en wilt dan dat de ander precies doet wat jij in je hoofd hebt. Je wilt eigenlijk je relatie sturen, controleren, omdat andere scenario's misschien wel pijn met zich mee dragen. Dit is weer een van die leuke paradoxen. Hoewel jij jezelf juist wilde beschermen tegen pijn, leidt wantrouwen er juist toe dat je dingen ziet die er niet zijn, waardoor er een self fulfilling prophecy ontstaat!

Ik denk dat heel veel mensen hun vertrouwen zijn verloren, niet alleen in mensen/relaties, maar ook in het leven. Alles moet gecontroleerd gaan. Kijk eens om je heen; Alles is perfect geregeld. Er is bijna niets overgebleven waar geen regels voor zijn geschreven. Alles om maar zekerheid te scheppen. Als iets niet geregeld is, raakt iedereen in paniek. Kijk eens naar hoe mensen omgaan met banen. Eerst een andere baan, voordat je deze baan opzegt hoor! Stel je eens voor dat je zonder komt te zitten! Je ontneemt je zo de mogelijkheid op andere mogelijkheden die toevallig op je pad kunnen komen en die je nooit zelf had kunnen bedenken! Zijn mensen het spreekwoord 'waar een deur dicht gaat, gaat altijd een nieuwe deur open' vergeten ? Mensen wachten niet meer tot de deur dicht is. Waar is het vertrouwen in het leven gebleven? Als jou het leven is gegeven, waarom zou het leven dan niet goed voor je zorgen? Heb je niet ervaren dat alles uiteindelijk wel goed komt? Ik wil niet zeggen dat wanneer je leert vertrouwen in het leven, je ineens helemaal geen pijn meer ervaart. Er blijven ziektes bestaan, mensen gaan dood. Dat hoort bij het leven. Maar door in wantrouwen te leven zorg je juist voor een zwaarder en negatiever leven. Wantrouwen zorgt namelijk voor een soort beklemming. Je zet je schrap, houdt rekening met het ergste, bedenkt alvast wat voor scenario’s zich kunnen voordoen. Dit is doodvermoeiend en stressvol! Daarnaast blijft er niet veel ruimte meer over voor spontaniteit. Vertrouwen heeft een mooie functie, namelijk dat je ergens openminded in gaat, dat je je niet druk hoeft te maken over scenario’s. Het is een soort overgave, die verrassend kan uitpakken. In die zin is het dus voor je eigen bestwil om wat meer te vertrouwen in het leven en in je medemens.

Nu heb ik gelukkig wel vertrouwen in de toekomst. Zeker nu ik er bewust op let, zie ik steeds vaker dat er dingen op mijn pad komen die ik net op dat moment nodig had. Dat is zo leuk om te ervaren! Nu ik me er van bewust ben dat ik met verwachtingen naar andere mensen kan kijken (vooral onbekende mensen) en dat dit komt door een gebrek aan vertrouwen, kan ik beginnen met omvormen. En dat voelt direct lichter.


Hoe zit dat met jou? Herken je jezelf in dit verhaal? Kan jij de controle loslaten en wat meer te vertrouwen?

Bron foto